Bywało, że brak wyraźnego podziału obowiązków sprawiał, iż nikt nie poczuł się wezwany do zrobienia czegoś, a innym razem trudziło się wiele osób powielając tą samą pracę. Często powodowało to wiele napięć i źle wpływało na posługę wszystkich. Dlatego w podręczniku dla prowadzących REO znajdziecie uwagi i rady, różne odkrycia i praktyczne wnioski, do których doszliśmy analizując nasze błędy, pomyłki i niedociągnięcia. Zostały tu spisane wszystkie razem: te organizacyjne dla całej ekipy, i te specjalne przeznaczone tylko dla głoszących katechezy oraz inne dla animatorów grup.

Co zawiera podręcznik dla Ekipy?
Ten podręcznik w pierwszej części zawiera INSTRUKCJE, czyli wskazówki jak przygotować się do prowadzenia seminarium. Podaje wypracowane przez lata rozwiązania, jak wykonać pewne czynności organizacyjne, co ma pomóc zrobić to raz porządnie, aby potem bałagan nie odrywał waszej uwagi od tego, co najważniejsze, czyli od kontaktu z uczestnikami.

1. W tej części znajdziecie podpowiedzi dotyczące przygotowań najwcześniejszych, czyli jak można rozeznać:
■ Kogo z nas Pan Bóg posyła do tego Swojego dzieła oraz dla kogo, gdzie i kiedy mają być prowadzone te rekolekcje. (Podane są tu warunki rozeznania egzystencjalnego i prorockiego.)

■ Jaki przygotować plan spotkań (ile tygodni) z podziałem na tematy, czyli kolejne kroki wiary, przez które prowadzimy uczestników podczas katechezy, modlitw i dzielenia w grupie, (przykładowa tabela dla 7-mio tygodniowego REO)

■ Przebieg pierwszego spotkania oraz następnych (w punktach)

2. W tej pierwszej części podręcznika jest także omówiony etap przygotowań bezpośrednich:
■ Podział zadań i odpowiedzialności w ekipie

■ Sposób ustalania i prowadzenia bieżących zebrań ekipy, przygotowujących i podsumowujących kolejne tematy spotkań

■ Informacje, jakie należy podać uczestnikom, (co dokonuje się
podczas poszczególnych części spotkania modlitewnego, itp.)

3. W tej części jest też „mały poradnik” dotyczący spotkań w małej grupie i zadań animatorów prowadzących daną grupę.
Podpowiedzi:

■ Jak można zbadać, (po czym poznać), czy już jestem gotowy podjąć się odpowiedzialności za prowadzenie innych, czyli pełnienia posługi animatora?

■ Co dokonuje się na spotkaniu grupy? Jakich zasad należy przestrzegać, aby zbudować wzajemne zaufania i dobre relacje?

INSPIRACJE dla głoszących katechezy i animatorów małych grup znajdziecie w drugiej części podręcznika.

GŁOSZĄCY KATECHEZY znajdą w tu SZKICE DO KATECHEZ oraz wskazówki dotyczące przygotowania katechezy i głoszenia jej w sposób kerygmatyczny.

ANIMATORZY znajdą tu podpowiedzi jak przygotować się do dzielenia z innymi wiarą podczas spotkania małej grupki, czyli jak mówić swoje ŚWIADECTWO krótko i radośnie. Mówiąc króciutkie świadectwa budujemy więzi z uczestnikami i ośmielamy ich do wypowiedzenia własnych myśli. Dla animatorów umieszczone są też w tej części KATECHEZY, będące pomocą do posługi w małej grupie. Animator może przeczytać katechezę dotyczącą tematu, który będzie omawiany w danym tygodniu. Zawarte w niej treści pomogą mu przygotować się do odpowiedzi na spontaniczne pytania uczestników. Zadaniem animatora jest pomóc im w zrozumieniu sensu danej prawdy i jej praktycznych konsekwencji, czyli tego, jakie znaczenie ma dla nas dziś, ta odkrywana właśnie prawda. Animator powinien wprowadzić uczestników w przestrzeń głębszej refleksji.

Liczymy, że przeczytana wcześniej katecheza będzie inspiracją dla animatorów i pomoże wam swobodniej prowadzić taki dialog. KATECHEZY mogą być INSPIRACJĄ także dla głoszących, ale nie powinni oni ich kopiować, powtarzać, a w żadnym razie czytać ich uczestnikom! Taka lub podobna pokusa na pewno się pojawi. Pamiętajmy jednak, że to Duch Święty ma przez nas mówić! Tylko On jeden zna serca słuchaczy i wie, jak je ożywić, więc módlmy się o najlepsze nauczanie dla tych konkretnych ludzi.

Duch Święty może to uczynić, jeśli uważnie słuchamy i poddajemy się Jego natchnieniom. Bóg pragnie nam pokazać, co i jak mamy głosić. On jeden wie, jakie słowo, przykład, porównanie otworzy czyjeś dotąd zamknięte serce. Zawsze módlmy się o naukę dla tych konkretnych ludzi, a Duch Święty, który zna ich serca i historie ich życia wskaże nam odpowiednie „słowa – klucze”, „obrazy”, przykłady oraz specjalnie dla nich wybrane świadectwo.

Ten podręcznik nie powinien „wpaść w ręce” uczestników, aby ktoś z nich nie pomyślał (jak zwykli błędnie myśleć ludzie ze świata), że istnieje jakiś „sposób na złapanie i używanie” Ducha Świętego. Cały zespół animatorów prowadzących REO powinien wspólnie w przestrzeni modlitwy przeanalizować oba podręczniki razem. Następnie, podczas dzielenia się refleksjami na temat zawartych w nich treści, spisać uwagi, które się wam nasuwają, pomysły, natchnienia, co zrobić i jak coś przygotować.

Elementami stałymi, w każdym tygodniu tych rekolekcji są:
■ spotkanie całej wspólnoty (z MODLITWĄ uwielbienia)
■ katecheza (z wezwaniem do uczynienia kroku wiary)
■ dzielenie się świadectwem wiary w małej grupie
■ oraz codzienne, osobiste rozważanie wskazanego fragmentu Słowa Bożego (w domu)

Dla prowadzących rekolekcje, czyli tych, którzy już doświadczyli odnowienia swojej wiary w Duchu Świętym i z zaufaniem poddają się Jego prowadzeniu, wszystko jest pociągające i fascynujące: słowa pieśni są autentyczną modlitwą serca, katecheza jest odkrywaniem duchowych tajemnic, dzielenie w grupie słuchaniem o cudach, które Bóg czyni w życiu innych ludzi, codzienne rozważanie Słowa Bożego – osobistym spotkaniem z Bogiem i wsłuchiwaniem się w Jego głos pełen miłości i uzdrawiającej prawdy.

Dla osób, które pierwszy raz uczestniczą w tych rekolekcjach,
wszystko wygląda inaczej:
■ pieśń uwielbienia nie jest jeszcze modlitwą, ale zwykłą piosenką (często nie trafiającą w ich muzyczny gust),
■ katecheza jest nauką trudną do zrozumienia i zapamiętania,
■ nasze świadectwa to dla nich zbyt intymne zwierzenia
■ na osobiste czytanie Biblii brak im czasu i chęci (inne lektury wydają się ciekawsze).

Uczestnicy REO nie są świadomi, że toczy się walka duchowa, że przeszkody utrudniające im przybycie na spotkanie wspólnoty, opór i niechęć wobec Słowa, mają nie tylko ludzkie przyczyny. Dlatego tak jak Jezus modlił się do Ojca prosząc za swoimi uczniami, tak i my orędujmy za tymi, których nam Pan powierzył, (przysyłając ich na te rekolekcje). Przygotowując i prowadząc REO, musimy wsłuchiwać się w natchnienia Ducha Świętego, który podpowie nam jak pokonać każdą przeszkodą. Bóg jest bardzo konkretny i prowadzi tych, których posyła, dlatego:

■ odpowiedzialni za modlitwę będą mieli natchnienia dla nich, jak uczyć modlitwy, jakie pieśni wybrać itd.
■ głoszący katechezę otrzyma właściwe słowa, przykłady itd.
■ animatorzy prowadzący dzielenie w grupie usłyszą wskazówki jak pokonać barierę obcości, a potem razem budować wspólnotę akceptacji i zaufania

Wszystko jest możliwe, jeśli tylko sama ekipa prowadząca rekolekcje ma jedność duchową, miłość wzajemną, postawę wdzięczności i radość z powołania do służby w tym dziele.

Wydawnictwo: Fundacja "Nowa Pięćdziesiątnica" 
Liczba stron: 221 
Rok wydania: 2020
Okładka: miękka