Seminarium o Wspólnocie - podręcznik uczestnika
Seminarium o wspólnocie jest przeznaczone przede wszystkim dla osób, które pragną stać się członkami naszej wspólnoty. Ma ono przygotować do podjęcia tej ważnej decyzji kandydatów, którzy kończą wstępny etap formacji, to znaczy dokonali najważniejszych duchowych kroków.
Obejrzyj wprowadzenie (agappe.tv)
Udział w pierwszych seminariach, przez które Bóg dokonuje największych zmian w naszym życiu, jest dopiero początkiem tej niezwykłej przygody – najlepsze wciąż przed nami! Bogactwo darów Bożych jest niewyczerpane i to od nas zależy, ile dobra przyjmiemy! Czy uda nam się zbudować dobre relacje, czy będziemy dla siebie prawdziwymi przyjaciółmi, wspólnotą uczniów Chrystusa, o których inni powiedzą zgodnie ze słowami Tertuliana z Apologetyki: „Patrzcie, jak oni się miłują!” i zechcą słuchać Dobrej Nowiny? To wszystko zależy od naszej współpracy z łaską, od tego, czy pozwalamy, aby Duch Święty nas prowadził.
Podczas tego seminarium możemy dokładniej poznać objawioną przez Jezusa prawdę o tym, czym jest Kościół. Dla przypomnienia w „Dodatkach” została zamieszczona podstawowa katecheza o wspólnocie (z REO). To bardzo ważne, aby pamiętać, że wspólnota Kościoła nie jest ludzką organizacją, ale DZIEŁEM Boga, do którego zostaliśmy zaproszeni. Odpowiadając na to zaproszenie przez wiarę, nawiązujemy relację z Bogiem (przymierze) i zostajemy wszczepieni w Chrystusa (jak gałązki winorośli w winny krzew), aby czerpać z Niego życie (wieczne, duchowe). Trwając w zjednoczeniu z Nim (czyli w komunii), odnawiamy się w naszym myśleniu (przez poznanie prawdy w słowie Bożym), w naszym sercu (miłość bliźniego) i woli (odrzucenie grzechu, wybór dobra). Wyznajemy Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawcę w sakramencie pokuty i pojednania (wierząc w Boże miłosierdzie) oraz ogłaszamy Go naszym Panem (Bogiem) w sakramencie Eucharystii (wierząc Jego obietnicy: J 6,47–58).
Seminarium o wspólnocie to nie tylko katechezy, które pomagają nam zrozumieć Boży zamysł względem nas, lecz także nasza odpowiedź dotycząca konkretnych wezwań. Codzienne rozważania mają nam pomóc podjąć decyzje, które wpływają na jakość naszego życia teraz i w przyszłości. Przede wszystkim jest to odpowiedź na powołanie do wspólnoty z Bogiem w Jego Kościele, ale też do wspólnoty z ludźmi w konkretnej grupie. Powinniśmy przy tej okazji zapytać siebie: „Co ja wniosę do tej wspólnoty? Jaką wiarę, miłość, nadzieję mam w posagu?”. Powinniśmy też sprawdzić, czy jest to wspólnota chrześcijańska, czyli rodzina dzieci Bożych skupiona wokół Chrystusa, czy tylko pobożny klub rozrywkowy albo sekta. Pomogą nam w tym pytania: „Co daje mi wspólnota? Jaki jest jej cel? Do czego mnie zachęca, dokąd mnie prowadzi?”.
Następnym krokiem jest walka duchowa z tym, który niszczy wspólnotę, czyli duchem podziałów (diabłem). Przychodzi on do nas z różnymi pokusami – żeby nie stały się one naszym grzechem, musimy podjąć z nimi walkę: rozpoznać je i odrzucić, a potem uczynić jakieś dobro! Więcej o tym znajdzie się w podrozdziale „Walka duchowa o jedność wspólnoty. (Wojna w moim sercu)”. Sztukę walki duchowej trzeba poznać i ćwiczyć, ponieważ toczy się ona nieustannie podczas wszystkich naszych wyborów. To, jak wybierać między dobrem i złem ukrytym (pokusą), poćwiczymy na konkretnych przykładach, korzystając ze wskazówek dla członków wspólnoty, zawartych w podrozdziale „Świecki w grupie modlitewnej”.
Na koniec to, do czego zmierzamy, czyli odszukanie swojego miejsca w organizmie wspólnoty, by móc funkcjonować w nim jako żywy członek (narząd). Potrzebujemy do tego umiejętności rozeznawania, czyli wybierania między dobrem a dobrem innym, które zostało dla nas specjalnie z góry przez Boga przygotowane, byśmy je pełnili, czyli jest naszym charyzmatem. Szukamy woli Boga, ponieważ wiemy, że Kościół to wspólnota prowadzona przez Ducha Świętego.